CAFE DOMINGUEZ ŞARKISININ HİKAYESİ
Cafe Dominguez & Sons, Bu kafeyle ilgili birçok hikaye var. Benin en etkilendiğimi paylaşıp, kafeye hitaben yazılan şarkının kısa hikayesinden bahsetmek istiyorum.
İlk kadın Banderonista olan Francisca “Paquita” Bernardo, Dominguez kafesinin sahibinin oğlu Horacio Dominguez’e adanmış bir tango olan “Cajito”yu besteledi.
Paquita’nın 1921’de ayda 600 dolarlık bir sözleşmesi vardı; bu o zamanlar Cafe Dominguez’de “Orquesta Paquita” adlı altılıyla önemli bir meblağdı. Orkestrada 14 yaşındaki genç piyanist Osvaldo Pugliese, kemancılar Alcides Palavechino ve Elvino Vardaro, flütçü Vicente Loduca ve davulda kardeşi Arturo Bernardo yer aldı.
Paquita’nın yuvarlak bir yüzü, siyah gözleri, bukleli uzun saçları, beyaz gömleği ve siyah eteği vardı. Ayakları işlemeli bir yastığa dayanıyordu ve dizlerinin üzerinde bandoneon vardı. O zamanlar bir kadın piyanoda ancak Chopin’in eserlerini çalabiliyordu. Halka açık performanslarda pantolonlar henüz bir kadının gardırobunun bir parçası haline gelmediğinden Paquita, en sevdiği enstrümanı seyirciyi şok etmeden çalabilmek için dizlerini bir battaniyeyle örtmek zorunda kaldı (bandoneon çalmak, sanatçının bacaklarını oldukça açmasını gerektirir). geniş, bu da bir kızın ahlaksız olması imkansızdı).
Seyirciler onu o kadar çok izledi ve dinledi ki polis o zamanlar dar olan Corrientes Caddesi’ndeki trafiği durdurmak zorunda kaldı. Konser sırasında caddede o kadar kalabalık oluştu ki tramvaylar geçemedi ve tramvay şirketi polise şikayette bulundu. İnsanlar görmek olmasa da en azından ilk “kadın” bandoneonun sesini duymak istiyordu.
Ne yazık ki Paquita tüberküloz hastası olduktan sonra 25 yaşında Villa Crespo koğuşunda öldü. Maalesef şöhretinin zirvesinde olduğu 24 Nisan 1925′te hayatı çok kısa sürdü.
Francisco García Domínguez, 1955’te Carlos Gardel ve Roberto Firpo tarafından seslendirilen “La Enmascarada”nın sözlerini burada yazdı.
Zaman, mekan ve kültürdeki mesafemiz ne olursa olsun, Francisco Canaro, Ernesto Noli, Roberto Firpo ve Juan Maglio (Pacho) gibi tango devlerinin bu kafenin müdavimleriyken yaşadıkları duyguları hayal edebiliyormusunuz.
Cafe Dominguez & Sons Kapanıyor…
Yıllar sonra bu ünlü kafe, Corrientes caddesinin genişletilmesi için istimlak edilir ve sonunda tahliye kararı çıkar. Kafenin kapanmasından bir gün önce bu enstrümantal şarkı çalınırken, Julián Centeya orkestraya işaret ederek, şarkının başında bu şiiri söyler.
Ángel D’Agostino Café Domínguez şarkısını, ünlü kafeyi ölümsüzleştirmek adına besteler ve bu şiir ile birleştirir.
Eski Corrientes Caddesi’ndeki Café Domínguez artık yok!
Graciano de Leone’nin Bravo dörtlüsünü,
Masalarınıza, tangolarınızı dinlemek için Pirincho, Arolas, Firpo ve Pancho oturdu
Bir mıknatıs idi, alkolün sarhoşları çektiği gibi
Eski Corrientes Caddesi’ndeki Cafe Dominguez artık yok!
